De hernieuwing van driehonderdvijfenzestig
Het is een beetje een cliché maar elk jaar wensen wij elkaar het beste voor het nieuwe jaar. En driehonderdvijfenzestig dagen later doen we het opnieuw. 🙂
Die herhaling is nochtans belangrijk: het geeft ritme aan de gebeurtenissen van het leven. En ritme is zingevend: kijk maar naar poëzie of naar muziek, zonder ritme valt alles uit elkaar in zinledige fragmenten. Het ritme zorgt voor hernieuwing wat een fundamenteel natuurverschijnsel is. De dag volgt op de nacht, de ene week op de andere, de ene maand… het ene jaar…
Onze beoefening bestaat ook uit een herhaling van talloze zitmeditatie’s die elkaar opvolgen. Bovendien is deze herhaling cyclisch: we spreken van “dokan”, de kring van de Weg, zonder begin en zonder einde.
Dit veronderstelt geen stilstand op één bepaald punt in de tijd maar een dynamisch evenement dat steeds open is, steeds het nieuwe toelaat en dus in wezen de totale vernieuwing van elk moment mogelijk maakt. Wat zou het leven werkelijk saai worden zonder die dynamiek! Alles zou op elk moment steeds opnieuw hetzelfde zijn! Er zou geen enkele evolutie mogelijk zijn. En ook geen ontwaken.
Bij deze geef ik jullie mijn allerbeste wensen om van dit nieuwe jaar het startpunt-zonder-begin te maken van een hernieuwd leven, een hernieuwde beoefening.
Konrad Kosan Maquestieau