De gehele wereld is overal aanwezig

Zazen in de buitenlucht leert ons van alles

Doorgaans ervaren we de buitenwereld doorheen het perspectief van het ego. Alles wat we horen, voelen, smaken, ruiken, zien, brengen we enkel in relatie tot de interpretatie die wij ervan maken. Onze waarneming betrekken we enkel op onszelf. Zodoende ervaren en beschouwen we onszelf als een soort “eiland” die de dingen overschouwt van buiten af; van de anderen en van de dingen afgescheiden. Ik ben diegene die het licht zie. Ik ben diegene die het geraas van de grasmachine van de buur hoor (en mij hieraan stoor). Ik impliceer altijd een afstand.

Die ervaring verandert (een beetje) wanneer we eens zazen doen in de buitenlucht. Daar worden we geconfronteerd met andere gewaarwordingen die we binnenshuis niet hebben: we zijn alerter voor de geluiden, we zijn meer in contact met de lucht op ons huid, de beweging van de wind, de vochtigheid van de grond, het spel van licht en schaduw, de warmte van de zon die plots verschijnt wanneer een wolk voorbijtrekt, de kleine diertjes die op bezoek komen (en soms steken 😉 )… Door zazen in de buitenlucht te doen, voelen we ons meer “te midden” van de verschijnselen geworpen, dan “er buiten” of “er los” van.

Alle geluiden zijn even waardig

Nochtans is de situatie onveranderd: we leven constant in de wereld, we leven niet naast de dingen. Het is de interpretatie van onze zintuiglijke indrukken die “van standpunt” verandert. De gehele kosmos is overal aanwezig en manifesteert zich overal. Alleen zien wij het niet.

Zazen in de buitenlucht leert ons ook om geen (kunstmatige) onderscheidingen te maken. Natuurgeluiden (bv. vogels) zijn niet beter of niet slechter dan het achtergrondgeruis van een autostrade. Achtergrondgeruis is trouwens overal hetzelfde: zeegedruis, een sterke wind in de bergen of verkeer in de verte: het blijft steeds ongevormde, witte ruis.

Gedragen door de klanken van de wereld

Van Kannon, de bodhisattva van het mededogen, wordt er gezegd dat hij naar alle geluiden van de wereld luistert. Een voorbeeld van een totaal naar buiten treden. De geest van Kannon omhelst alle (smart)geluiden van de wereld en leeft er in eenheid mee.

Zazen – en in het verlengde hiervan de gehele beoefening van de Weg van Boeddha – is zich volledig storten in alles wat ons omringd en ons beïnvloedt.

Door onze waardeoordeel tijdens zazen uit te schakelen (of op zijn minste op de achtergrond te houden), onze voorkeur en afkeer even ter zijde te schuiven, kunnen we van elke zintuiglijke indruk die we krijgen uiteindelijk een steun maken voor de beoefening. Op die manier worden we door al die indrukken “gevoed” en worden we zelf door hen “gedragen”…

De buitenkant wordt de binnenkant. Een stap in de richting van Kannon.